Urodził się 27 września 1888 r. w Golinie koło Jarocina. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Uczestniczył w szturmie i zdobyciu więzienia we Wronkach. Organizował tam też oddziały powstańcze, podobnie jak w Szamotułach i Dusznikach Wlkp. Sprawował funkcję komisarza obwodowego we Wronkach, a od 1924 r. w Dusznikach. W 1928 r. został burmistrzem Międzychodu. Był członkiem Komitetu Budowy Pomnika Wolnej, Zjednoczonej i Niepodległej Polski w Międzychodzie, przewodniczącym Rady Nadzorczej Szkoły Dokształcającej Zawodowej oraz członkiem Powiatowego Komitetu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.

Aresztowany 17 października 1939 r. do 1 listopada 1939 r. przebywał w areszcie miejskim w Międzychodzie, następnie przewieziony do obozu w Skwierzynie. Tam podobnie jak inni znamienici obywatele międzychodzcy, był poniżany, poniewierany, szykanowany i torturowany. Nie są znane okoliczności jego śmierci. Bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych, w oparciu o zeznania nielicznych świadków, którzy przeżyli pobyt w obozie w Skwierzynie uznano, że został wraz z innymi licznymi mieszkańcami Międzychodu przewieziony do Fortu VII w Poznaniu i tam rozstrzelany. Sąd Grodzki w Międzychodzie w swym postanowieniu z 22 stycznia 1948 r. (Sygn. III Zg. 62/47) przychylił się do tej wersji wydarzeń i uznał, iż Michał Skrzypczak został zamordowany 28 stycznia 1940 r. w Forcie VII w Poznaniu. 

W latach 70-tych XX w. Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Zielonej Górze podjęła ponownie badania nad działalnością obozu śledczego gestapo Schwerin. Na podstawie zgromadzonych relacji ustalono m.in., że Michał Skrzypczak przebywał na terenie tego obozu aż do roku 1941. Schorowany i wycieńczony, został publicznie skatowany, a leżącego na bruku strażnicy obozowi kopali tak długo, aż skonał.