Urodził się 5 kwietnia 1875 w Jarocinie. Studiował medycynę na uniwersytetach we Wrocławiu i Greifswaldzie, gdzie w 1909 r. uzyskał doktorat. Podczas studiów należał do tajnych organizacji (Towarzystwo Tomasza Zana, Czerwona Róża, Biały Orzeł). Pisywał artykuły na tematy narodowe do "Gońca Wielkopolskiego", był również redaktorem "Dziennika Berlińskiego". Aresztowany przez władze niemieckie i osadzony na miesiąc w areszcie za przynależność do Związku Towarzystwa Młodzieży Polskiej w Niemczech i utrzymywanie kontaktu z Ligą Narodową. Główny inicjator powołanego w 1901 r. w Poznaniu Polskiego Związku Zawodowego. W 1902 r. otworzył w Poznaniu praktykę lekarską, udzielając się jednocześnie w życiu społeczno-politycznym Wielkopolski (m.in. był członkiem "Straży", Rady Głównej Ligi Narodowej). W 1916 r. wcielony do cesarskiej armii niemieckiej, w której pełnił funkcję lekarza sztabowego komisji poborowej w Poznaniu. 10 XI 1918 r. wszedł w skład Komitetu Obywatelskiego, który desygnował go do Rady Robotników i Żołnierzy, w której pełnił do 1919 r. funkcję przewodniczącego Komitetu Wykonawczego. W 1919 r. jako delegat Naczelnej Rady Ludowej uczestniczył w paryskiej konferencji pokojowej. Współpracował z Wojciechem Korfantym w czasie III powstania śląskiego i plebiscytu śląskiego z 1921 r. W l. 1919-1923 pełnił funkcję komisarza rządu polskiego w międzynarodowej komisji do ustalania granic z Wolnym Miastem Gdańskiem. W maju 1926 r. był członkiem zarządu Komitetu Wojewódzkiego Organizacji Obrony Państwa w Poznaniu, skierowanej przeciwko zamachowi majowemu Piłsudskiego. W l. 1931-1935 wchodził w skład zarządu wojewódzkiego Stronnictwa Narodowego w Poznaniu. W październiku 1939 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w Forcie VII, gdzie został rozstrzelany 13 stycznia 1940 roku.