Urodził się 10 lipca 1882 r. w Koźminie Wielkopolskim. Święcenia kapłańskie odebrał 14 lutego 1909 r. Był wikariuszem w Czarnkowie (1909-1912), a następnie w Gostyniu. W 1928 r. został proboszczem w Książu. Po zajęciu miasta przez Niemców we wrześniu 1939 r. był przetrzymywany jako zakładnik. Został aresztowany 22 sierpnia 1941 r. i osadzony w Forcie VII w Poznaniu. Zginął 9 lutego 1942. 

W akcie zgonu nr P 585/1942 w niemieckich księgach USC w Poznaniu jako oficjalną przyczynę śmierci podano: "niemoc starcza".