Urodził się 7 lutego 1880 r. w Konstantynowie Łódzkim w rodzinie księdza ewangelickiego, pochodzącej z Węgier. Studia teologiczne odbył w Dorpacie, tak samo jak jego ojciec i dziadek. Posługę duszpasterską rozpoczął w 1907 r. od wikariatu w parafiach Lipno i Osówka (k. Płocka). W latach 1911-1924 był proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Zduńskiej Woli.

W czasie I wojny światowej organizował polskie gimnazjum humanistyczne w Zduńskiej Woli i był członkiem Rady Miejscowej Opiekuńczej niosącej pomoc potrzebującym. Wybrano go również na przewodniczącego Rady Miejskiej. 31 października 1924 r. został proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu. Aktywnie działał w Polskim Związku Zachodnim. Został wybrany seniorem diecezji wielkopolsko-pomorskiej.

Gestapo aresztowało pastora 9 października 1939 r. i osadziło w więzieniu przy ul. Młyńskiej, a następnie w Forcie VII. W nocy 28 lub 29 stycznia 1940 r. został zamordowany, wraz księżmi katolickimi: ks. Stanisławem Małeckim oraz ks. Marianem Poprawskim. Strażnicy wyciągnęli kapłanów z celi, a następnie kazali im biec po fortecznym korytarzu. Gdy ofiary to uczyniły, wtedy esesmani otworzyli do nich ogień, zabijając wszystkich na miejscu.

W niemieckim akcie zgonu jako przyczynę śmierci datowanej na 1 lutego wpisano „osłabienie obiegu krwi".