Urodził się 23 stycznia 1878 r. we Wronkach. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, następnie studiował prawo kolejno na uniwersytetach w Berlinie, Monachium i Wrocławiu, gdzie w 1901 r. zdał egzamin referendarski. W 1906 r. zdał egzamin sędziowski w Berlinie.

Po I wojnie światowej przeniósł się do Poznania. Podczas powstania wielkopolskiego został mianowany przez komisariat Naczelnej Rady Ludowej kontrolerem w Prezydium Policji w Poznaniu. W okresie międzywojennym prowadził kancelarię adwokacką i biuro notarialne. Był sekretarzem Wydziału Izby Adwokackiej w Poznaniu i członkiem Senatu Dyscyplinarnego dla adwokatów przy Sądzie Najwyższym. W latach 1922-1929 zasiadał z ramienia Narodowej Demokracji w Radzie Miejskiej Poznania.

Podczas okupacji pracował w biurze niemieckiego adwokata Mühringa. Należał do kierownictwa konspiracyjnego Zarządu Okręgowego Stronnictwa Narodowego. Po aresztowaniu działaczy SN mianowano go w sierpniu 1941 r. przedstawicielem SN przy Delegaturze Rządu na Ziemie Zachodnie.

Został aresztowany przez gestapo 12 grudnia 1941 r. Więziony był w Domu Żołnierza, a następnie w Forcie VII, gdzie zmarł 8 lutego 1942 r.

Na zdjęciu pomnik przy kościele św. Andrzeja Boboli w Poznaniu (ul. Junikowska) upamiętniający mieszkających na Junikowie członków poznańskiego ruchu oporu, m.in. Włodzimierza Krzyżankiewicza.