Urodził się 16 sierpnia 1880 roku w Inowrocławiu. Przyjął święcenia kapłańskie 10 lutego 1907 roku. Posługę jako wikariusz pełnił kolejno w:

• Kłecku (1 marca 1907 – 6 grudnia 1909),
• Inowrocławiu (7 grudnia 1909 – 31 grudnia 1909),
• Markowicach (1 stycznia 1910 – 30 września 1911),
• Gnieźnie (1 października 1911 – 14 października 1916).

W okresie od 15 października 1916 r. do 26 lutego 1917 r. pełnił funkcję administratora parafii w Gułtowach, a od 27 lutego 1917 r. został jej proboszczem. W 1918 r. na jego apel sformowano w parafii oddział powstańców wielkopolskich. 21 sierpnia 1933 r. kardynał August Hlond mianował go dziekanem kostrzyńskim.

Ks. Tadeusz Cegiel został aresztowany przez Niemców pod koniec sierpnia 1940 r. i uwięziony w obozie przejściowym w Szczeglinie. Aresztowano go ponownie 7 października 1941 r. i osadzono w Forcie VII, gdzie zginął 18 października tego samego roku.

W akcie zgonu nr P 3680/1941 w niemieckich księgach USC w Poznaniu jako przyczynę śmierci podano udar serca.