Urodził się 11 lipca 1883 w Kępnie. Jego rodzicami byli Bolesław i Emilia.

W marcu 1913 roku został administratorem w Ceradzu Kościelnym i pracował w parafii do 1920 roku. Od 15 marca 1920 roku został administratorem parafii w Łaszczynie.

W trakcie powstania wielkopolskiego był kapelanem oddziałów z Ceradza i okolic.

Został aresztowany 27 stycznia 1940 roku i więziony w Wolsztynie. Dzięki interwencji niemieckiego pastora Engla, któremu uratował życie w czasie powstania wielkopolskiego, ksiądz Bombicki został uwolniony.

Aresztowany ponownie 6 października 1940, następnie uwięziony w Forcie VII w Poznaniu. 30 października przeniesiono go do obozu koncentracyjnego w Dachau.

Zmarł 4 maja 1942 roku - został stracony w komorze gazowej w Linzu.